İnsanların arasına girince Rabbimden uzak oluyorum. Yalnız kalınca daha yakın hissediyorum. Acabâ yediklerimizden midir, şüpheli midir?

Cevap: Değil. İnsanlar çoğunluk itibâriyle, âhir zamân olduğu için ve kıyâmet de yaklaştığı için, bir araya gelindiği zamân Allahü teâlâdan bahsedilmiyor. Dünyâlıklardan bahsediliyor. Dolayısıyla Allahü teâlâyı hâtırlayamıyorsun. Zulmet çöküyor. İmâm-ı Rabbânî “kuddise sirruh” hazretleri gibi âlimler “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în” buyuruyorlar ki, (İhtiyâç kadar insanların arasında kalmalı). Yani uzun uzadıya değil. Çâresi budur.